De drie Dubac teams waren weer eens tegelijk in de zaal aanwezig en terwijl Dubac 3 op de andere tafel Dubac 2 verpletterde speelde Dubac 1 tegen Geldrop. Theo was erop gebrand om weer eens koninklijk te spelen want dat was er dit seizoen nauwelijks van gekomen. Er is een stevig functioneringsgesprek geweest met Theo en dat was ook hard nodig. Het hielp trouwens ook nog.
Theo startte zijn partij tegen Roger voortreffelijk, in 5 beurten 28 tegen Roger pas 13. Theo bleef rustig aan de tafel, lette goed op en speelde zijn beste partij uit het seizoen tot nu toe dan. Met reeksen van 9, 9, 11, 8, 13 en 8 zorgde hij voor 80 caramboles in 17 beurten. Een goed gemiddelde van 4,7 was zijn beloning. Roger kon daar niet veel tegen brengen en bleef steken op 46 caramboles.
Piet speelde de tweede partij tegen Peter Welten. In deze partij ging vrijwel niets goed. Het krijten was van een onberispelijk niveau, de keus werden ook weer netjes ingepakt, de ballen ordentelijk schoongepoetst, maar daar was het verhaal wel mee verteld. Het publiek bleef gelukkig beschaafd maar er viel niet veel te genieten. Eenvoudige stoten werden door beide spelers vakkundig gemist met een fanatisme en energie een betere zaak waardig. Het enige voordeel, het kon alleen nog beter worden. De eindstand van deze partij was 170 tegen 134 in 27! beurten. Piet perste er nog een serietje uit van 34 en Peter een van 27 en dat was het dan.
Bart speelde zijn 160 caramboles tegen Henk in 21 beurten uit, dat was toch wel een aantal beurten te veel. De start was niet best, in 5 beurten 22 is te weinig. Henk kon daar ook niets tegenover stellen. 8 caramboles is erg mager.
Bart herpakte zich wat met serietjes van 28 en 22 zodat hij er na 10 beurten 83 had, tegen 19 voor Henk. Dat was redelijk. Toen stopte het weer, de volgende 6 beurten leverden maar 15 punten op. Henk kwam terug tot 47. Uiteindelijk wist Bart met de nodige moeite de partij uit te spelen. Gemiddeld 7,61 is te weinig. Henk bleef steken op 61.
De eindstand was 33 tegen 19.